Η φύση στο παρελθόν υπέφερε από τον άνθρωπο: καταστροφή βιοτόπων, μόλυνση, σκουπίδια, κυνήγι, ψάρεμα, πυρκαγιές, καταπατήσεις και υπερβόσκηση της γής είναι μόνον μερικά παραδείγματα, που αποτελούν τις αιτίες της λεηλασίας της φύσης.
Σήμερα, γίνονται παγκοσμίως τεράστια βήματα για την προστασία του περιβάλλοντος, έστω και εάν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα συνεχίζουν να περνούν στα "ψιλά γράμματα" το σημαντικότατο αυτό θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος.
Μπορούμε να βοηθάμε την φύση και τα ζώα υποστηρίζοντας τις Ελληνικές και τις Παγκόσμιες Οικολογικές και τις Φιλοζωικές Οργανώσεις, που εδώ και δεκαετίες αγωνίζονται για την Προστασία της Φύσης και για τα Δικαιώματα των Ζώων, αλλά παράλληλα μπορούμε να βοηθάμε και ο καθένας από εμάς ατομικά!
Ένας απλούστατος τρόπος είναι να "πρασινίσουμε" γεμίζοντας με φυτά τον χώρο που διαθέτουμε: τον κήπο, την βεράντα, το μπαλκόνι μας, ή ακόμη και το περβάζι ενός παράθυρου! Τα φυτά θα προσελκύσουν έντομα και πουλιά.
Προτιμάμε πάντα να αγοράζουμε φυτά που υπάρχουν και στην Ελληνική φύση!
Όλα τα φυτά είναι όμορφα, αλλά είναι ακόμη ωραιότερα, όταν βρίσκονται στην πατρίδα τους!
Τα εντόπια είδη φυτών θα προσελκύσουν μεγαλύτερη ποικιλία εντόπιων ειδών εντόμων και πουλιών.
Επίσης, τα εντόπια είδη φυτών, δεν χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση. Όντας εντόπια, τούς αρέσει το Ελληνικό κλίμα και δεν χρειάζονται ούτε βλαβερά χημικά λιπάσματα (μπορούμε πού και πού να τα δυναμώνουμε με κάποιο Οικολογικό Χούμους - Χώμα ) και ούτε πολύ νερό.
Τα μυρωδικά φυτά, όπως η Ρίγανη, το Δενδρολίβανο, το Φασκόμηλο κ.λ.π. προσελκύουν πολλά έντομα, ιδιαίτερα την Άνοιξη, όταν ανθίζουν.
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό, να τοποθετούμε ένα κουπάκι με νερό για τα πουλιά, σε κάποιο σημείο ψηλά, ώστε να μην το φθάνουν οι γάτες!
Βοηθώντας όλοι ατομικά, ανοίγουμε τον δρόμο στην φύση και στην βιοποικιλότητα να επιστρέψει ακόμη και μέσα στις πόλεις!
Ένα απλό παράδειγμα είναι η Τσίχλα της φωτογραφίας που μας επισκέπτεται συχνά και πίνει νερό από το κουπάκι στον κήπο μας, μέσα στο κέντρο της Ερέτριας.
Η Τσίχλα είναι ένα πανέμορφο πουλί, που κυνηγήθηκε πολύ στο παρελθόν, για να καταλήξει "μεζές" σε κάποιο πιάτο. Αποτέλεσμα ήταν, η Τσίχλα να έχει σχεδόν εξαφανισθεί (ακόμη και όταν υπήρχε, κρυβόταν, γιατί φοβόταν τον άνθρωπο) και το μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας να μην γνωρίζει καν πώς είναι μία Τσίχλα, παρ΄όλο που κανονικά είναι ένα κοινό πουλί της Ελληνικής φύσης.
